Τι τραβας κι εσυ και δεν το μαρτυρας που λεμε. . .Τι να πω,απο μενα ετσι οπως φερθηκε τερμα αχαριστος ο δικος σου και αγενης,να φτασει σε σημειο οτι ειχε μαζεμενα στους δικους του να τα πληρωσεις εσυ?Εσυ που τον βοηθησες τοσο?Που ηθελες να τον ξεκολλησεις?Και μονο που εκφραστηκε για σενα ετσι οπως εκφραστηκε στο τελος ναι,να σου πεταξει τις ενοχες των αποτυχημενων και προβληματικων του γονιων και συγγενων πανω σου και να αναιρεσει τα σχεδια σας για αμαξι,ενω ειχατε προαποφασισει οτι θα γινοταν αλλιως,απο μενα τρωει Χ κι ας ειναι αρρωστος.Θα ακουστει σκληρο σε καποιους εδω,καποιοι θα με κραξουν,αλλα δεν ειναι σκληρο.Ειναι η αληθεια,ειναι οσα θελεις να πεις και τα κρατας μεσα σου.Μα γιατι?Για να σε εκτιμησει περισσοτερο ή για να αλλαξει τη συμπεριφορα του,αφου απο οτι ειδες αυτο μπορει να μη γινει ποτέ?Γνωμη μου να τον συναντησεις να του πεις ολα αυτα που θες,ολα τα παντα και ας ειναι και ωμη σκληρη αληθεια και επειτα να φυγεις.Να πας αλλου οπου θα σε λογαριαζουν στα σοβαρα,γιατι αμφιβαλλω αν σε ειδε και ποτέ του για σοβαρο,αν πηρε ποτε τα ρισκα και τα κοτσια να κανει κατι μονος.Ερμαιο ηταν μια ζωη των δικων του και ερμαιο θα μεινει.Δυσκολα αλλαζουν τετοια ατομα.Ειναι κριμα να τον λυπηθεις λογω της ασθενειας και να υπομεινεις αλλες παρομοιες μελλοντικες συμπεριφορες σαν αυτες που μας εγραψες.Απο μενα ειναι ΟΧΙ,τα λες ολα οπως πρεπει και νιωθεις να του τα πεις,και φευγεις.Εχω παραδειγμα για ποιο λογο το λεω.Αν ηταν το ατομο δυναμενο να αλλαξει συμπεριφορα και εβλεπες μια δραση μια αντιδραση στους δικους του,μια α πρωτοβουλια,ενα κοινο σχεδιο και μια εξωτερικευση οτι ναι θελω να ειμαστε μαζι και να το περασουμε και να κανουμε πραγματα μαζι,ΕΚΕΙ ΘΑ ΣΟΥ ΕΛΕΓΑ ΝΑΙ ΚΑΝΕ ΥΠΟΜΟΝΗ.Τωρα ομως οχι.Με την καμια και για κανεναν λογο.Εχω φιλη.Οταν ηταν στα μισα της σχεσης τους πεθανε ο πατερας αυτουνου και αυτος μετα αρρωστησε.Εκει ομως λιγο πριν η κοπελα εβλεπε οτι δεν ταιριαζανε εβλεπε καποια στοιχεια δικα του που δεν της αρεσαν και ηθελε πολυ να φυγει,και μας ελεγε τον λυπαμαι στην κατασταση που ειναι,αν του το πω κι εγω οτι τον χωριζω (που σημειωνω ηταν κατι που το ηθελε πολυ η κοπελα,πραγματικα δεν ταιριαζαν) θα τον στειλω μια ωρα γρηγοροτερα.Και δεν ειπε τιποτα.Και παντρευτηκαν.Και αφου εκανε το πρωτο παιδι,εμαθε αυτη οτι αυτος χρονια την κερατωνει παραλληλα με αλλη,και οτι μαλιστα εμενε και μαζι με την αλλη,οταν εφευγε απο το σπιτι τους λογω καυγαδων.Σε ρωτω εξ μετανιωσε ή δε μετανιωσε η φιλη?Καλα χωρισε ναι αλλα μετανιωσε που δεν τον ειχε στειλει τοτε που επρεπε και που υπομεινε ολα αυτα μετα.Απο μενα ειναι οχι ,χωριζεις και κανεις αυτο που νιωθεις.Εγω αυτο βλεπω οτι θελεις πολυ να φυγεις να πεις καποια πραγματα ναι,και ομως τα κουκουλωνεις .Μα γιατι?Εσενα σε σεβαστηκαν?Ειδες πως σου φερθηκαν.Και οι συγγενεις του και ο ιδιος.Σκεψου εσυ τι θες να κανεις,ενταξει εσυ αποφασιζεις.Αλλα αν ημουν εγω,δεν θα θυσιαζα ουτε μια ωρα.Ειλικρινα.