Caravan, έχω την αίσθηση ότι προτείνεις στην δασκάλα κάτι που θα λειτουργούσε αποκλειστικά και μόνο σε εσένα. Με αυτο εννοώ οτι τα δικά σου όρια ανοχης σε ο,τι αφορά μια σχέση διακρίνονται από ιδιαίτερη ελαστικότητα και φρονώ πως ο,τι κι αν σου έκανε ο σύντροφός σου δε θα χωριζες. Η πεποίθηση οτι πρέπει να "παλεύει κάποια με νυχια και με δοντια" για να κρατήσει τη σχέση σε ανεκτά επίπεδα δεν ταιριάζει σε όλες. Σε μια σχέση, που ξεκινάει με αυτά τα δεδομένα δεν βλέπω τον λογο να προχωρησει σε σοβαρή δέσμευση• ειναι σαν να καταδικάζει τον ιδιο της τον εαυτό σε μια κατάσταση μόνιμης δυσαρέσκειας και κατοπιν να εσωτερικευει την οργή της. Δεν της αξίζει κι εδω που τα λεμε δεν αξίζει σε κανέναν.Οτι ξεκινάει στραβά τελειώνει με πόνο.