Εγω αναρωτιέμαι άλλο. Δε μένω στο τι έγινε εξάλλου οι εμπειρογνώμονες έβγαλαν το πόρισμα ποιος έφταιγε στο τροχαίο. Ουτε αυτά που λες τι θα γινοταν αν δεν αργουσες, ουτε σε αυτά μένω γιατί εχω τύχει σε σχέση ο άνδρας να αργεί ε μια δυο τρεις το συνηθίσα ηταν χουι του. Ουτε οτι συζητουσατε στο αμάξι αλίμονο κι εγω μιλάω. Αυτά τα αφήνω στην άκρη. Εκείνο που αναρωτιέμαι και δεν το είδα να το γραφεις πουθενά παρα μονο οτι νιώθεις τύψεις, είναι αν της συμπαρασταθηκες της κοπέλας σε όλο αυτό που πέρασε έπειτα. Αν της σταθηκες υλικά/ψυχικα δεν παιζει ρολο. Αυτό δεν το βλέπω. Είδα μονο τους γονεις να βάζουν πλάτη οκ αναμενομενο, η κοπέλα να νιώθει φόβο εντάξει σέβομαι την κατασταση. Εσυ εξ που ήσουν σε όλο αυτό? Έδωσες το παρόν? Όχι στα μετα που βρεθηκατε που για μενα δεν μετράνε. Εκεί στο νοσοκομειο πηγες να τη δεις? Να της σταθεις, να τη στηριξεις, να τη βοηθησεις? Κι ας αντιδρουσαν οι γονεις. Εγω εκεί είδα να μην πηγαίνεις και αυτό για μενα ήταν φάουλ. Μετα απο φάουλ ξέρεις έρχεται και κόκκινη κάρτα. Τι άλλο να έκανε η κοπελα δηλαδή να σε δεχόταν πίσω? Δεν εφταιγες στο τροχαίο εντάξει αλλά της συμπαρασταθηκες σε αυτό που πέρασε? Να το παλεψεις μαζί της. Νομίζεις αυτή δε θα κοντραριστηκε με τους γονεις της για σένα? Αλλά σε είδε αμέτοχο και σταμάτησε την προσπαθεια. Αν ήμουν εσυ θα ήμουν κοντά της. Οτι και αν είχε ειπωθεί πριν το τροχαίο. Όσο κι αν αντιδρουσαν οι δικοί της θα εσπαζα τοίχους για να είμαι εκεί.