To κλάμα είναι μια φυσιολογική και υγιής αντίδρασή και είναι άπειροι οι λόγοι που το προκαλούν. Δεν αφορά μόνο την ψυχική μας διάθεση, νομίζω πως και οι ορμόνες μας ακόμα κάνουν πάρτυ σε αυτή την ηλικία. Προσωπικά δε νομίζω να σου πρότεινα ψυχολόγο απαραίτητα, περισσότερο θα σου έλεγα να το αφήσεις ελεύθερο, να ξεδώσεις. Έχει και κάτι λυτρωτικό το κλάμα, κάτι ανακουφιστικό. Τη μάνα άσ' τη να λέει, μην ασχολείσαι καν. Αν όμως έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο που δυσκολεύει την καθημερινότητά σου και επιβαρύνει την προσωπική σου ζωή και τις δραστηριότητές σου, τότε ίσως είναι καλή ιδέα να μιλήσεις με ειδικό. Γενικά την ψυχοθεραπεία όσο μικρότερος την ξεκινήσει κανείς τόσο το καλύτερο, αλλά στην προκειμένη περίπτωση δε θα πήγαινα εκεί κατευθείαν.