Πριν μερικά χρονια ειχα περασει μια περίοδο εφιαλτικη. Λίγους μηνες πιο πριν με τον τοτε φιλο μου ειχαμε μαζέψει ενα σκυλακο απο το δρομο. Δεν ειχα ξανα σκύλο οποτε δεν ηξερα πως ειναι. Τεσπα, οταν αρχισε η περίοδος εκεινη οι μοναδικές στιγμες γαλήνης που έβρισκα ηταν στη βολτα του και το βραδυ που ξαπλωνα κι ερχόταν κι ακουμπούσε το μουσουδι του πανω μου. Και καπως ετσι περασαν εκείνοι οι εξι μηνες. Οπως καταλαβαίνεις εγινε μαχη για το ποιος θα κρατησει το σκύλο οταν χωρίσαμε. Το δέσιμο βέβαια απο την πρωτη μερα μαζι μου το απέκτησε. Ως τοτε ημουν άνθρωπος της γατας. Τεσπα. Τα πιο αγνα ματακια που εχω αντικρύσει στη ζωη μου.