Κάτι μου λέει πως τα όρια που θέτεις δυστυχώς δεν εισακούονται.Γιατί τόση βιασύνη και άγχος? Μόνο και μόνο επειδή βιάζεται εκείνος? Εσύ? Τι θες από εκείνον σε αυτή τη φάση? Και τι θες από τη ζωή σε ατομικό επίπεδο? Το νόημα είναι να παίρνουν όλα τον δρόμο τους ομαλά και όμορφα. Για μένα ξεκινήστε αρχικά με μια συγκατοίκηση να δείτε αν προχωράει και από τις δυο πλευρές. Είναι σούπερ σημαντικό πριν πάρετε την όποια απόφαση για περαιτέρω δέσμευση. Σε καμιά περίπτωση πάντως μην βιαστείς επειδή βιάζεται εκείνος. ΥΓ 1: Θα συμφωνήσω πως δεν υπάρχει λόγος για δύο γάμους. Ούτε για αρραβώνα. Όταν έρθει η ώρα, είτε κάνετε έναν πολιτικό και μένετε εκεί είτε πάτε κατευθείαν για θρησκευτικό. ΥΓ 2: Εφόσον σε ενοχλεί από τώρα το γεγονός ότι φιλοξενεί συχνά πυκνά την αδερφή του μαζί με την οικογένεια της και επειδή δεν πρόκειται να υποχωρήσει σε περίπτωση που συγκατοικήσετε (πόσο μάλλον όντες παντρεμένοι), επιχείρησε να συγκατοικήσετε σε δικό σου χώρο. Θα είσαι ολίγον τι εντός έδρας και ενδεχομένως τα όρια σου να είναι πιο ξεκάθαρα. ΥΓ 3: Και επειδή καλώς ή κακώς όταν παντρευόμαστε κάποιον/α, "παντρευόμαστε" και την οικογένεια του/της, φρόντισε να βάλεις τα όρια σου και στα πεθερικά διότι μετά θα είναι αργά. Το πως θα σε έβλεπαν αν δεν είχες το "πακέτο" που έχεις τώρα ποσώς σε απασχολεί. Ούτε θα πρέπει να σε απασχολεί να διατηρήσεις το όποιο καλό προφίλ για χάρη τους. Δεν είσαι εμπόρευμα που αγοράζουν. Κοίτα να κάνεις αυτά που ευχαριστούν εσένα και να ζήσεις τη ζωή σου όπως θέλεις.