Είδα την αποψινη παρασταση. Δεν αποτέλεσε έκπληξηΘα μπορουσα να πω και να γραψω πολλα. Και μπορεί αν δεν βαρεθω, να τα γραψω αλλη μερα.Είναι μια απο τις χειρότερες παραστασεις που εχω δει ποτε.Ανευρη, άοσμη, γεματη με ανόητα ευρήματα (ο θεός να τα κανει), φλυαρο, χωρίς ίχνος αισθητικής, και με τα μουσικά νούμερα να μην ειναι καθόλου μα καθόλου πως να το πω στα ελληνικα , staged είναι ενας όρος, όπως θα έπρεπε να ειναι σε ένα τέτοιο μιουζικαλ. Ο κ. Ρήγος έχει χαντακώσει όλους τους ηθοποιούς, καθώς και ο πολύ κακός ήχος. Ούτε η καν η πάντα καλή Τ Τσανακλίδου δεν γλιτώνει.Αυτός που είναι εντελώς άστοχη επιλογή είναι ο κ. Λιγνάδης που νομίζει ότι ερμηνεύει τον ρόλο του κομπέρ, και πραγματικά είναι απορίας άξιον, γιατι διάλεξε αυτόν τον ηθοποιό για αυτόν τον τόσο απαιτητικό και καίριο ρόλο. Καμία φινετσα, κανένα στυλ, ο κ. Λιγνάδης περιφέρεται μάλλον σαν χιμπατζής, χοροπηδώντας και κακοποιώντας τα μουσικά νούμερα. Θα μπορουσα να γράφω για πολλή ώρα, αλλά βαριέμαι και δεν έχει νόημα. Αν σε μια απο τις μεγαλύτερες σκηνές της χώρας, ανεβαίνει αυτό το πράγμα και πλασάρεται ως το θεατρικό γεγονός της χρονιάς, λυπάμαι και είναι απολυτα θλιβερό. Νομίζω ότι η παρασταση είναι μια προσβολή της αισθητικής μας, της αισθητικής του ίδιου του μιούζικαλ και της αισθητικής του θεάτρου γενικότερα. Δεν ξέρω γιατι ο κ. Ρήγος θεωρείται επιτυχημένος σκηνοθέτης και πρωτοπόρος, μόνο αυτό δεν είναι. ΑΙΣΧΟΣ!!!!! ΝΤΡΟΠΗ!!!!Κι εδω παραθέτω ένα σχολιο στην κριτική της Κας Καλτάκη:Αγαπητή κα Καλτάκη, να μου επιτρέψετε να πω καταρχήν ότι η παράσταση της Αλίκης το 1978 ήταν καλύτερη και εντιμότερη από την παράσταση που κατασκεύασε ο κ. Ρήγος. Η πρωταγωνίστρια μπορεί να άλλαζε κοστούμια όπως λέτε, (όχι και τόσα πολλά πάντως), αλλά είχε και τη λάμψη που απαιτεί ο ρόλος. Επίσης, να σας θυμίσω ότι για την υποκριτική ερμηνεία της στην Εβίτα, και όχι για τις φωνητικές της επιδόσεις, η Διεθνής Ένωσης Κριτικών την είχε κυρήξει την καλύτερη Εβίτα παγκοσμίως. Και τώρα για το Καμπαρέ του κ. Ρήγου. Συμφωνώ σε αυτά που λέτε, ήταν φάουλ, για πολλούς λόγους. Ο κ. Ρήγος ανασκολόπισε το έργο. Του αφαίρεσε κάθε γοητεία και ατμόσφαιρα. Δεν μπόρεσε καν να στηρίξει τα υπέροχα νούμερα ουτε να αναδείξει τη θεατρικότητα τους, τη σκηνή δηλαδή του Καμπαρέ μέσα στη σκηνή του θεάτρου. Χαντάκωσε τους περισσότερους ηθοποιούς, και την υπέροχη Μ. Ναυπλιώτου, η οποία ωστόσο, δεν έπεισε καθόλου. Την βραδιά που είδα την παράσταση, ο ήχος ήταν τόσο κακός που δεν ακούκαμε καθαρά ούτε τους στίχους των τραγουδιών αλλά και πολλά κομμάτια της πρόζας των ηθοποιών. Θα μπορούσα να σας πω πολλά, αλλα σε ένα διαφωνώ κάθετα: στο ότι ο κ. Λιγνάδης ήταν εκπληκτικός. Μου κάνει εντύπωση που τον βρήκατε εκπληκτικό, αλλά δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε όλοι. Ήταν κάτι σαν μπουνιά στο στομάχι του έργου. Δεν είχε ούτε τη φινέτσα ούτε το στυλ που απαιτεί ο ρόλος. Κατάστεψε την εισαγωγή, κατάστρεψε το Money, Money!.Και πλάτιαζε όταν υποτίθεται ότι παρουσίαζε το "ίνδαλμα του Κιτ Κατ Κλαμπ", Σάλλυ Μπόουλς. Γενικώς ήταν από τις χειρότερες επιλογές για το ρόλο. Και η παράσταση μια απο τις χειρότερες που έχω δει ποτέ μου. Ανευρη, άοσμη, χωρίς ρυθμό, με τη σύνδεση των σκηνών να πάσχει σοβαρά και να προκαλεί ανία και πλήξη. Κρίμα που ο κ. Ρήγος πήρε τα δικαιώματα και επιφύλαξε αυτήν την αντιμετώπιση σε αυτό το έργο. Κρίμα που το Μεγαρο Μουσικής θεωρεί τον κ. Ρήγο τον σούπερ σκηνοθέτη που τα κάνει όλα: και θεάματα πίστας (δεν έχω τίποτα εναντίον τους) και το Καμπαρέ. Αλλά όπως διαπιστώνετε και η ίδια, όλες οι επιλογές έχουν τις συνέπειές τους. Σε αυτήν την περίπτωση δυστυχώς, Πίστα - Καμπαρέ: 1 - 0.
