Κριμα στην ταλαιπωρια των δυο πρωταγωνιστων. Κριμα στο διαρκες σφυροκοπημα τους στην σκηνη που προεκυψε προφανως, απο καποιες αστοχες σκηνοθετικες εντολες. Κριμα στο αδιαμφισβητητο ταλεντο τους που σχεδον καθηλωνει(ειναι αληθεια)τον θεατη, ο οποιος μενει να τους θαυμασει για ολα αυτα που καταφερνουν να κανουν. Κριμα ομως, γιατι μεσα απο ολον αυτο τον κοπο στον θεατη δεν μενει συναισθημα. Το θεατρο ειναι πριν απ'ολα συναισθημα, που βρισκεται αυτο σε μια τετοια παρασταση?Ουτε δραμα, ουτε κομωδια. Ουτε παντομιμα, ουτε χορός. Τι ειδους θεαμα ειναι αυτο? Προσωπικα θα το χαρακτηριζα περισσοτερο Τσιρκο. Α, και κατι ακομα: Κριμα που δεν ειχε διαλλειμα. Θα ειχα γλυτωσει αρκετη ταλαιπωρια φευγοντας(ναι, δυστυχως ο χορος του θεατρου ειναι ετσι, που κανει σχεδον αδυνατη τη φυγη κατα την ωρα της παραστασης...)
