«ΜΑΥΡΕΣ ΓΑΛΛΙΚΕΣ ΤΡΟΥΦΕΣ» -Τροφή για Σκέψη120’ ακροβατώντας ανάμεσα στο γέλιο και το δάκρυ, το μοιραίο και το γελοίο, την σουρεαλιστική υπερβολή και τον καθημερινό ρεαλισμό, τον κυνικό υλισμό και τις μεταφυσικές ανησυχίες, την αγάπη και το μίσος, τον έρωτα και την απάθεια, την αποδοχή και την «κοινωνική κατακραυγή», την φιλία και τον εκφοβισμό…Μια ιστορία που θα μπορούσε να αποτελεί την υπόθεση αρχαίας Ελληνικής τραγωδίας ή παλιομοδίτικης μελοδραματικής ταινίας, αλλά δοσμένη με μια νέα, φρέσκια ματιά που τονίζει την γλυκόπικρη γεύση της ζωής: ο θεατής θα γελάσει, θα προβληματιστεί, θα συγκινηθεί, θα δακρύσει ίσως ακόμα…Πανανθρώπινα ζητήματα όπως η διαφορετικότητα, ο εκφοβισμός, η ενδοοικογενειακή βία, οι εξαρτήσεις, ο έρωτας, το μη «κοινωνικά αποδεκτό», οι συμβάσεις και οι συμβιβασμοί παρουσιάζονται επί σκηνής χωρίς διάθεση ηθικολογίας ή ωραιοποίησης –επαφίεται στην κρίση του θεατή να καταλήξει στα δικά του συμπεράσματα- καθιστώντας τις «Μαύρες Γαλλικές Τρούφες» μια εξαιρετική «τροφή για σκέψη», σίγουρα όχι εύπεπτη, αλλά με υψηλή «διατροφική» αξία! Στην «καρδιά» του έργου βρίσκεται η διάσταση ανάμεσα σ’ αυτό που νιώθει-επιθυμεί-είναι ένας (κάθε) άνθρωπος και σ’ αυτό που «προστάζει» η κοινωνία –αυτή η ρήξη είναι που γεννά τα «ένοχα μυστικά» και τις κατεστραμμένες ζωές. Η παράσταση είναι προσεγμένη και αισθητικά άρτια σε κάθε λεπτομέρεια, με πολλά ευφάνταστα σκηνοθετικά τεχνάσματα, τα σκηνικά αν και πολύ λιτά εξυπηρετούν με ευφυέστατο τρόπο την ροή της παράστασης, τα κοστούμια είναι επίσης προσεκτικά επιλεγμένα, αγγίζοντας το κιτς τόσο όσο χρειάζεται για τις ανάγκες του κάθε χαρακτήρα. Οι υπέροχες μουσικές επιλογές υπογραμμίζουν το συναίσθημα που κυριαρχεί στην αντίστοιχη σκηνή, ενώ και το ομότιτλο τραγούδι της παράστασης, χωρίς να είναι αριστούργημα, είναι πολύ καλύτερο από τον μέσο όρο των τραγουδιών που γνωρίζουν επιτυχία. Επιμελέστατη δουλειά φαίνεται να έχει γίνει και όσον αφορά την κινησιολογία. Οι εντυπωσιακοί φωτισμοί επίσης συντελούν στην αρτιότητα της παράστασης. Στα θετικά θα προσθέσω και την πολύ όμορφη διακόσμηση και διαμόρφωση όλων των χώρων του θεάτρου.Όλοι οι ηθοποιοί στέκονται αξιοπρεπώς στους ρόλους τους, με κάποιους να ξεχωρίζουν όπως είναι αναμενόμενο, και γενικά δημιουργούν την εντύπωση ότι χαίρονται αυτό που κάνουν και δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Αν και όχι ακόμα γνωστοί στο ευρύ κοινό, είναι σίγουρο ότι κάποιοι από αυτούς έχουν μέλλον στην υποκριτική τέχνη, με κορυφαίο τον Θοδωρή Κατσαρό, που είναι και ο συγγραφέας και σκηνοθέτης της παράστασης.
