Το γεγονός ότι δεν έχει φωτογραφίες δεν λέει κάτι. Εκείνη την εποχή όντως τα φιλμ και οι μηχανές ήταν ακριβά. Καμια σχέση με τώρα. Είμαι κ εγώ μοναχοπαιδι και εγώ δεν έβρισκα φωτογραφίες της μαμάς μου από την εγκυμοσύνη της και θυμάμαι παλιά με είχε προβληματισει κ εμένα κ την είχα ρωτήσει και μου είχε πει ότι τότε δεν κατέγραφαν κάθε στιγμή. Η μαμά μου πέρασε δύσκολη εγκυμοσύνη με πολλά παραπάνω κιλά και δεν είχε διάθεση να βλέπει τον εαυτό της έτσι για αυτό και δεν υπάρχει τώρα κάτι. Βρήκα στοιχεία αργότερα που πιστοποιούν ότι είμαι παιδί τους οπότε οι φωτογραφίες δε λένε και πολλά. Δεν ήταν γενικά πολύ διαδεδομένο αυτό με τη φωτογραφία τότε και ήταν μια διαδικασία πολύ διαφορετική. Εμείς λίγο το ζήσαμε αυτό. Οπότε δεν είναι πολύ περίεργο αυτό. Ακόμα όμως και να είσαι υιοθετημενη τι σημασία έχει; Η αγάπη και τα βιώματα δεν αναιρουνται, μη σου πω μεγαλώνουν γιατί για να υιοθετήσει ένα ζευγάρι παιδί σημαίνει ότι το θέλει πολύ και έχει πολλά να δώσει. Δε μπαινεις εύκολα στη διαδικασία αυτή... Εμένα που το έχω σκεφτεί δεν θα με πείραζε. Τι με νοιάζει αν είναι βιολογικοί γονείς η θετοι;; Με νοιάζει που για σχεδόν 30 χρόνια τώρα με αγαπούν και με φροντίζουν. Μόνο αυτό μετράει. Τίποτα δεν θα χαλάσει, τίποτα δεν θα αλλάξει ακόμα και αν είσαι.