Θα το φέρω λίγο διαφορετικά από τους υπόλοιπους.Οι περισσότεροι στην ζωή μας , μεγαλώνοντας , έχουμε τον παλιό μας έρωτα , αυτόν που αγαπήσαμε και αγαπηθηκαμε , έρωτας και αγάπη που θα μείνει για πάντα σε κάποιους.Όλα αυτά γιατί? Γιατί ήμασταν πιο νέοι , μίλαγε το συναίσθημα, η καρδιά.. Μεγαλώνοντας μπαίνουμε στο τρυπάκι της λογικής..Όλα είναι είναι γύρω από την λογική , που σαφώς είναι καλό να την χρησιμοποιούμε , αλλά που είναι οι εποχές όπου δουλεύαμε το συναίσθημα και δεν μας ένοιαζε τίποτα και κανένας? Δεν μας ένοιαζε το αύριο (ίσως και λόγο του νεαρού της ηλικίας). Πολλοί αναπολούμε αυτές τις στιγμές στην ζωή μας.Άρα αν θες να απαντήσω στο ερώτημα σου , θα σου πω χεσε την λογική και ζήσε αυτό που πραγματικά θέλει η καρδιά σου.Δημιουργούνται οικογένειες και σχέσεις βάση της λογικής και όχι τόσο του συναισθήματος (π.χ είναι ο/η κατάλληλος για να κάνω παιδιά) και ξεχνάμε ένα βασικό , την καρδιά. Να μην συμβιβάζεσαι στον έρωτα , να χρησιμοποιείς την λογική σου σαφώς αλλά ακόλουθα την καρδιά σου.Πάνω στον θυμό , στο μεθύσι και σε άλλες καταστάσεις της ζωής σου , θα βγεί στην επιφάνεια, το συναίσθημα σου και όχι η λογική σου..