Η ιδιοτέλεια είναι εγγενές χαρακτηριστικό της ανθρώπινης φύσης από καταβολής χρόνου. Κόρη της ιδιοτέλειας είναι η βία, κάθε μορφής βία, η οποία ασκείται προκειμένου να εξυπηρετηθεί το ατομικό συμφέρον. Το συμφέρον είναι η μονάδα μέτρησης της ιδιοτέλειας, καθότι οι ανθρώπινες αποφάσεις συνήθως σταθμίζονται στη ζυγαριά κόστους-οφέλους. Και όλο το ανωτέρω είναι κομμάτι της ζωώδους πλευράς του εαυτού μας, η τιθάσευση της οποίας μπορεί να μας οδηγήσει στη "θέωση", η δε άκρατη υπαγωγή στις επιταγές της μπορεί να οδηγήσει στο χειρότερο εαυτό μας. Ο λόγος που πολλοί άνθρωποι ξεκινούν τις διαπιστώσεις τους από "τη σημερινή κοινωνία" είναι ότι στη σημερινή κοινωνία χάρη στην τεχνολογία δεχόμαστε καθημερινά πολλαπλάσιο όγκο πληροφοριών απ' ό,τι πριν την έλευσή της και κατ' επέκταση ερχόμαστε σε επαφή καθημερινά με πολλαπλάσιες ιστορίες ιδιοτέλειας. Όσον αφορά προσωπικά την ανάρτησή σου, δεν είχαν άδικο όσοι σου είπαν ότι "όταν είσαι καλός δε χάνεις εσύ, σε χάνουν" καθότι ανέκαθεν τα άτομα που πλησιάζουν τη "θέωση" είναι πιο σπάνια και συνήθως χαμένα ανάμεσα στο ζωώδη όχλο. Ευχαριστώ που μοιράστηκες τον προβληματισμό σου και έδωσες αφορμή στις σκέψεις μου και σου εύχομαι καλή δύναμη και καλό υπόλοιπο γιορτών :)