Το έχει αποφασίσει άλλωστε, όπως γράφεις. Δεν έχεις παρά να το αποδεχτείς. Μη ζεις με ελπίδες πάντως. Η ζωή είναι η καθημερινότητα που περνάει κι αυτό που μετράει είναι ποιός είναι πραγματικά δίπλα σου κι όχι αυτός που προσδοκείς, ίσως ματαίως, να είναι ή να ξαναείναι. Κοίταξε μπροστά. Στη ζωή, όσο κι αν πολλές φορές είναι δύσκολο να το δεις, υπάρχει τρόπος να "γλιτώσεις" πόνο.