Είναι πολύ λογικό να νιώθετε πολύ άσχημα με τον εαυτό σας τη δεδομένη περίοδο, κι ωστόσο, σκεφτείτε το εξής: εσείς δεν έχετε σχέση, δεν είστε υπόλογος σε κανέναν για την πράξη σας, οπότε το μόνο που μένει είναι να δώσετε χρόνο για να καταλαγιάσει ο θυμός και να τα ξαναβρείτε με τον εαυτό σας. Ό,τι έγινε, έγινε, δεν αλλάζει, μα αυτό που μπορεί τώρα ν' αλλάξει είναι το μάθημα που πήρατε για να αλλάξετε προς το καλύτερο από εδώ και πέρα. Όπως είπα, μόνο στον εαυτό σας χρωστάτε μια συγνώμη και συγχώρεση, σε κανέναν άλλον.Όσο για το να μιλήσετε στη νυν εκείνου του τύπου, το θεωρώ κακό για δύο λόγους: Πρώτον, χωρίς κανένα λόγο, γίνεστε υπόλογη αμέσως σε δύο άτομα (χωρίς να συνυπολογίσετε και τον εαυτό σας). Θα βγείτε στα μάτια των δυο τους εσείς η απόλυτη φταίχτρα. Για εκείνη θα είστε η "π" που μπήκε ανάμεσά τους, ενώ εκείνος θα σας κατηγορεί ότι πήγατε να του διαλύσετε τη σχέση, όσο μέσα του θα χαίρεται που δέχεστε εσείς τα πυρά της νυν του αντί για εκείνον τον ίδιο.Δεύτερον, υπάρχει το ρίσκο ότι θα βγείτε η "τρελή" που απλώς πήγε να μπει ανάμεσά τους. Ό,τι κι αν της πείτε της κοπέλας του, η μεγαλύτερη επιρροή είναι εκείνου, με τον οποίον είναι σε σχέση. Συνεπώς, εκείνος μπορεί να της πει την ιστορία όπως τον βολεύει (π.χ. "γνωριστήκαμε σε κοινή παρέα, μου την έπεσε, αλλά εγώ, επειδή δεν την ήθελα και αγαπώ μόνο εσένα, τώρα σκαρφίζεται ιστορίες για να μας χωρίσει").Σκεφτείτε λίγο έστω 5 βήματα μπροστά, μην κάνετε σπασμωδικές κινήσεις, ειδικά αυτό το διάστημα που σας τρώει ο θυμός εκ των έσω. Σίγουρα, περνάτε μαύρη φάση, μα καλύτερα να δώσετε χρόνο στον εαυτό σας μην κάνοντας τίποτα (διαγράφοντας και τον άλλον από τις επαφές σας), παρά να κάνετε τα πράγματα χειρότερα για τον εαυτό σας μακροπρόθεσμα.