Λυπάμαι πολύ για αυτό που περνάς κοπέλα μου. Η πεθερά σου έχει σοβαρό πρόβλημα και ίσως η διαμονή μαζί σας στο σπίτι να μην είναι η καλύτερη λύση. Γιατί δεν την αφήνετε στο χωριό μόνη της και "όσο πάει..." που λένε και οι δικοί μου. Τα έχω συζητήσει αυτά τα θέματα με τους δικούς μου γονείς ύστερα από επισκέψεις σε συγγενείς που ζουν σε τρισάθλιες καταστάσεις σε σπίτια που βρωμάνε και ζέχνουν και αποφασίσαμε αν τυχόν φτάσει κάποιος από εμάς σε ένα τέτοιο σημείο αθλιότητας να γίνει ευθανασία. Συγνώμη που στο λέω ωμά αλλά δεν είναι ζωή αυτή που ζει η πεθερά σου... Εκτός από το μεγάλο βάρος που σας έχει γίνει, πιστεύω ότι ούτε και η ίδια απολαμβάνει τη ζωή της. Στο εξωτερικό υπάρχουν ειδικά προγράμματα ευθανασίας για άτομα των οποίων η ζωή έχει καταντήσει μια αθλιότητα. Έχουν ονομασίες όπως "πρόγραμμα EXIT" έξοδος δηλαδή. Ψάξτο λίγο. Τι άλλο να σου πω για να σε βοηθήσω; Ότι θα βελτιωθεί η πεθερά σου, το γνωρίζεις κι εσύ ότι σε μια τέτοια ηλικία οι άνθρωποι μόνο προς το χειρότερο πηγαίνουν... Το εγκεφαλικό είναι άτιμο πράγμα γιατί αν τη γλιτώσει ο ασθενής έχει γίνει μισό φυτό. Έχασα την αγαπημένη μου γιαγιά από εγκεφαλικό αλλά ήταν μια και έξω... Δευτέρα μάζευε κολοκυθάκια από τον κήπο για να μας φτιάξει γεμιστά, Παρασκευή τη θάψαμε! Στενοχωρήθηκα πάρα πολύ αλλά όσο σκέφτομαι ότι θα μπορούσε να είχε πάθει ημιπάρεση και να ταλαιπωρείται μια ζωή, θεωρώ ότι ήταν πιο ανώδυνο έτσι που έγινε. Ο άνθρωπος πρέπει να ζει και να πεθαίνει με αξιοπρέπεια.