Λοιπόν, το μεταπτυχιακό σας είναι ένα συν και, όσο πιο πολλές οι πιθανότητες να βρείτε απασχόληση στην ειδικότητα αυτή, τόσο μεγαλύτερο το συν, το οποίο θα λύσει και το βιοποριστικό ζήτημα.Κι ωστόσο, ποιο είναι το χειρότερο που μπορεί να σας τύχει, στη φάση που είστε; Εάν μετακομίσετε στο πατρικό σας, ναι, δεν είναι εύκολο να ζούμε με τους γονείς μας από την εφηβεία και μετά, αλλά κάπως θα μάθετε να συμβιώνετε, έστω και προσωρινά, ώσπου να ξανασταθείτε στα πόδια σας. Τα οικονομικά στενεύουν και από δουλειές βρίσκετε δύσκολα, απ' ό,τι κατάλαβα, στην παρούσα φάση. Στη χειρότερη, ποιες δουλειές είστε διατεθειμένος να κάνετε; Αν είστε αποφασισμένος πάση θυσία να μην ξαναμείνετε στο πατρικό σας, τότε... τα κακά μαντάτα είναι ότι μπορεί να χρειαστεί να σερβίρετε και καφέδες στην πόλη που μένετε τώρα, προκειμένου να έχετε κάποια έσοδα. Δεν είναι ό,τι καλύτερο μεν, καταλαβαίνω (αν ήταν να γίνετε σερβιτόρος, δεν θα επενδύατε στο μεταπτυχιακό σας), μα ως προσωρινή λύση απελπισίας, δείτε τι δυνατότητες έχετε. Ακόμα κι αν οι - σύντομα πρώην - συμφοιτητές σας τύχει να σας πετύχουν σε μια τέτοια δουλειά και σας σνομπάρουν, κρίμα σε αυτούς. Αν είναι να κυνηγήσετε το όνειρό σας έχοντας παράλληλα κάποια οικονομική αυτονομία, τότε, και λεμόνια να χρειαστεί να πουλάτε, τιμή σας μεγάλη.Ο κολλητός σας, αν συνεχίσει να κάνει ότι δεν έγινε τίποτα, έχοντάς το, όμως, κατά βάθος να τον καίει, τότε, πιστέψτε με, δεν θα κρατήσει για πολύ καιρό εγωισμό. Τού δίνω μάξιμουμ τρίμηνο, εκεί θα φανεί εάν δεν μπορεί χωρίς εσάς ή το θεωρεί όλο αυτό ένα "λάθος."Εύχομαι να βρεθεί μια λύση και να πάνε μόνο προς το καλύτερο τα πράγματα για εσάς!