Είναι κάπως περίπλοκο αυτό που λες. Οι πανελλήνιες από τη μια θεωρώ πως ως έναν μικρό βαθμό φανερώνουν το πόσο ευφυής είναι κάποιος ή το πόσο ικανός είναι σε ορισμένα ζητήματα. Οι περισσότεροι λένε πως δεν είναι αντιπροσωπευτικές αυτού, καθώς απαιτούν πολλή αποστήθιση και ουσιαστικά ωθούν τις μαθητές σε έναν τυποποιημένο τρόπο σκέψης, ωστόσο εγώ θεωρώ πως σε ορισμένα σημεία είναι απαραίτητο οι μαθητές να αξιοποιήσουν και τν κριτική τους ικανότητα για να ανταπεξέλθουν. Αλλά να σου πω κάτι; Η ευφυΐα είναι τόσο ευρεία έννοια και έχει τόσες μορφές και είδη που δεν μπορούν να "άποδειχθουν" σε λίγες ώρες εξέτασης. Αυτό που λες περί συμπάθειας εν μέρους των καθηγητών θεωρώ ότι ισχύει κι ότι βαθμοί του σχολείου είναι πλασματικόί σε πολλές περιπτώσεις. Ωστόσο το ότι μια σχολή έχει χαμηλή βάση εισαγωγής δε σημαίνει ότι είναι και τόσο εύκολη.Δε χρειάζεται να νιώθεις κανένα κόμπλεξ, ειδικά τόσα χρόνια μετά. Κανένας δε θα ενδιαφερθεί για τους βαθμούς σου στις πανελλήνιες. Κοίταξε μπροστά και φρόντισε να τελειώσεις με τη σχολή σου όσο τι δυνατόν γρηγορότερα. Άλλωστε υπάρχουν κσι πολλοί που έγραψαν καλά στις πανελλήνιες κι έχουν τη σχολή τους παρατημένη ή δυσκολεύονται να τη βγάλουν. Κι είναι αστείο γιατί έχουν μείνει εκεί και ακόμη θυμούνται τους βαθμούς στις πανελλήνιες.ΥΓ: πάντως κι εγώ νιώθω εντελώς άχρηστη τον τελευταίο καιρό. Μελετάω όλη μέρα άρθρα και βιβλία για τα ομηρικά έπη κι εκεί που κρατάω σημειώσεις ακούγεται διαρκώς μια φωνούλα που μου υπενθυμίζει πόσο άχρηστη είμαι, ενώ και η παραμικρή λέξη που γράφω για τις εργασίες μου, μου φαίνεται απαίσια και άστοχη. Τις εργασίες των άλλων μια χαρά τις κάνω, ίσως επειδή με πληρώνουν. Με τις δικές μου έχω θέμα. Κάθε φορά που αλλάζω βαθμίδα έχω τρομερό πρόβλημα προσαρμογής και αγχώνομαι άπειρα. Ειλικρινά πάντως η εξεταστική είναι από τα χειρότερα βασανιστήρια που υπάρχουν. 5 χρόνια τώρα έχω σιχαθεί τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο! Του εαρινού τη βιώνω συνήθως λιιιιγο καλύτερα, ή μάλλον πιο ελαφριά, σαν ίωση :p