Α ναι φίλε, ξέχασα να σου πω πως δεν φταις εσύ για το κόμπλεξ. Στο σχολείο και στις μικρές κοινωνίες, σε τάξεις των 20 παιδιών, μας φουσκώνουν τα μυαλά. Είναι οκέυ να νιώθεις έτσι.Προσπάθησε να το αποδεχτείς γιατί θα είναι σε λίγο καιρό ασήμαντο, όπως η πρώτη χυλόπιτα.. Να βρεις το κουράγιο και να συνεχίσεις βάζοντας στόχο να είσαι λίγο καλύτερος/η από την προηγούμενη εξεταστική. Και αν αυτό που αγαπάς είναι κάτι άλλο, μην αργείς, τρέξε να το φτάσεις! Εγώ έμεινα στη σχολή μου επειδή απλά εκεί πέρασα, δεν είχα δύναμη να δώσω ξανά Πανελλήνιες, και σκεφτόμουν υπομονή και θα δώσεις κατατακτήριες μετά για να έχεις και 2 πτυχία. Έτσι με κράτησα κάπως προς αυτό που αγαπούσα. Οι σχολές είναι δύσκολες και κανείς δεν προειδοποιείται, αν δεν έχει αδέρφια ή φίλους που σπουδάζουν. Όμως τα φοιτητικά χρόνια είναι τα πιο ανέμελα, μέσα σε όλη τη δυσκολία, και οφείλουν να έχουν λίγη τρέλα. Είσαι έξυπνος! Είσαι μια χαρά! Άσε τους άλλους, το μικρόκοσμου του σχολείου και της σχολής και κοίτα να βελτιώνεσαι μέρα μέρα. Βρες ανθρώπους που σε εμπνέουν με τη ζωή τους και τη δουλειά τους και μάθε από αυτούς! Τί μου έμεινε από τη σχολή; 5 γνώσεις και ένα χαρτί. Στις περισσσοτερες δουλειές από το μηδέν ξεκινάς να μαθαίνεις. Η εμπειρία μετράει πολύ και η σωστή πρακτική που έχουν κάποιες σχολές.