Κατά τα άλλα ο συλλογισμός είναι παρηγοριά στον άρρωστο! Αν δεν είσαι ή δεν νιώθεις όμορφος (δεν αναφέρομαι στην εξομολογουμενη, γενικά το λέω) προβάλλεις την αξία της καλοσύνης και του εσωτερικού κόσμου, λες και είναι αντιστρόφως ανάλογο μέγεθος με την ομορφιά, για να νιώσεις καλύτερα. Που κατά την άποψή μου η ομορφιά με τον ακριβώς αντίστροφο τρόπο μπορεί να λειτουργήσει, αρκεί να έχει κανείς επίγνωση της ομορφιάς του και να μην είναι ανασφαλής. Γιατί το λέω αυτό; Γιατί πολύ συχνά οι άνθρωποι που έχουν θέματα με την εξωτερική τους εμφάνιση γίνονται ανασφαλείς, και η ανασφάλεια δημιουργεί το τέλειο έδαφος για να αναπτυχθεί ζήλια και κακία. Το να είναι κανείς όμορφος, και να νιώθει έτσι, μόνο ευεργετική επίδραση μπορεί να έχει πάνω του. Θα πει κανείς ότι μπορεί όμως να γίνει επιφανειακός. Αυτός ο κίνδυνος όμως υπάρχει για όλους στην πραγματικότητα.