Αριάδνη, α δεν μας τα είχες πει αυτά, εξ ου το μένος, είσαι πικραμένη. (((αγκαλιά))) Νωρίς είναι, μην παραιτείσαι. Ποτέ δεν ξες η ζωή πωπς τα φέρνει. Άκου κάτι. Στην πορεία της ζωής πολλά τα καταλαβαίνουμε κατόπιν εορτής. Όχι όταν συμβαίνουν. ;) Δεν χρειάζεται να αλλάξεις γνώμη για την απιστία. Μαζί σου! Να καταλάβουμε προσπαθούμε. Να δούμε πώς λειτουργεί ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Εγώ το βρίσκω συναρπαστικό πάντως.Θα σε τσιγκλάω, καλοπροαίρετα, μπορείς να δεις κάτι υπό άλλη γωνία και να αποκαλυφθούν άλλες πλευρές. Μπορεί κι εσύ να μιυ πεις κάτι που δεν είχα σκεφτεί ως τότε. It's all good! Jackalynn, έχω διαπιστώσει ότι πολλές γυναίκες προσδοκούν να ζήσουν μέσω του άντρα. Αυτό οφείλεται σε κοινωνική γαλούχηση (you're nobody till someone loves you), αλλά και σε υπερανάλυση (λόγω χρόνου που σπαταλούν στην αντρική ματιά, αντί να ασχοληθούν με πράγματα που αλλάζουν τον κόσμο). Ο μποβαρυσμός προυποθέτει μετάθεση ευθύνης και προσδοκιών, κι έτσι η τραγωδία της γυναίκας γίνεται ο ίδιος ο ιδεαλισμός της. Κι η ανοησία, σε δεύτερο επίπεδο.