Ε ναι ρε συ, αν είναι δυνατόν. Μου θύμισε μια γνωστή που ήθελε να χωρίσει και έσκαγε που ο άντρας της δεν της είχε κάνει κάτι "αληθινά κακό" παρακαλούσε να κάνει κάτι για να "μπορεί" να τον χωρίσει. Ήταν μια συνάδερφος και μου έλεγε τον... πόνο της καμιά φορά στο καφέ μετά την δουλειά. Μέχρι που της είπα να κόψει τις βλακείες και να μην ταλαιπωρεί τον άνθρωπο, μετά μου κρατούσε μούτρα. Με ενημέρωσε όμως όταν ήρθε η στιγμή που χώρισε. Μιλάμε για κωμικοτραγική περίπτωση, ντυνόταν στολιζόταν επιδεικτικά και έπαιρνε τους δρόμους τις νύχτες με το αυτοκίνητο ελπίζοντας ότι μια από τις τόσες επιστρέφοντας στο σπίτι εκείνος θα της τράβαγε σκαμπίλι και θα είχε επιτέλους την ωραία της δικαιολογία. Νομίζω το έχω ξαναπεί(;).Η τραγωδία ήταν ότι αυτός δεν εννοούσε να απλώσει χέρι όσο και αν εκείνη τον προκαλούσε αφήνοντας αιχμές ότι έχει εραστή. Ενώ δεν είχε, βόλτες έκοβε ή καμιά φορά κοιμόταν σε φίλη της.Στο τέλος και μετά από μεγάλο αγώνα να πετύχει το αποτέλεσμα που ήθελε (και που δεν ήρθε ποτέ) μια ωραία μέρα τον χώρισε απλά και ησυχάσαμε όλοι. Από όλους περισσότερο ίσως ο σύζυγος.Την θυμάμαι να χτυπιέται αγανακτισμένη και να λέει: "Μα είναι δυνατόν;; Φιλότιμο δεν έχει αυτός ο άντρας μέσα του; Να του λέω ότι έχω άλλον και απλά να με κοιτάζει;; Γιατί δεν με διώχνει τουλάχιστον;;". //////////////////////////////////////////////////