Δεν το γνώριζα αυτό, αυτή την λεπτομέρεια που αναφέρεις, που τελικά δεν ήταν και τόσο λεπτομέρεια. (" σε site ψυχολογίας που είχε προσωπικά μηνύματα", εμ ίσως λίγο να προϊδεαζόσουν ότι μπορεί να ήταν ολίγον φουϊταρισμένος με δικά του θέματα, βέβαια δεν εννοώ να σου ρίξω ευθύνη, συμβαίνουν αυτά και στις καλύτερες οικογένειες που λένε. Δεν είσαι η μόνη.). Σε πιστεύω απολύτως σε αυτό που λες. Δίνεις την αίσθηση στον παρατηρητή ενός νορμάλ ατόμου, χωρίς κομπλεξισμούς, και με λογική εκτίμηση του κόσμου, και αποδίδω την πίκρα ακριβώς στην πολύ κακή εμπειρία που είχες. Πάντως σε καμμία περίπτωση δεν πρέπει να αυτομαστιγώνεσαι που "έχασες χρόνο", τι να έκανες κι εσύ, οι σχέσεις δεν έρχονται με εγγύηση και ρήτρα υπαναχώρησης. Είναι και λίγο θέμα τύχης. Έχω την αίσθηση ότι όλο και κάτι καλό θα βρεθεί. Φτάνει να το θες και να το αφήσεις να συμβεί. Συχνά παθαίνουμε ένα "κούμπωμα" σε ό,τι μας έχει πληγώσει και φοβίσει (το'χω με τα θέματα υγείας επειδή έχω ταλαιπωρηθεί αρκετά), αλλά πρέπει να τα εξορθολογίζουμε. Ας πούμε, να μην πάω στο γιατρό γιατί πάλι μπορεί κάτι να μου βρει; Μα αν δεν πάω κινδυνεύω να "φύγω" για κάτι που πιθανόν να προλάβαινα. Καταλαβαίνεις πώς το εννοώ. Σου'χω εμπιστοσύνη, μυαλό έχεις! Θα πάνε καλά τα πράγματα, κι εννοώ ότι μια πλούσια ευτυχισμένη ζωή μπορεί να δομηθεί και χωρίς ένα στεροτυπικό "πακετάκι ευτυχίας". Μια συντροφικότητα μπορεί να βρεθεί σε οποιαδήποτε ηλικία. Ξέρω τέτοια ζευγάρια, αλήθεια. Ελπίζω να μην παρεξηγείς το ύφος μου, καλοπροαίρετα μιλώ.