Θα ήθελα να πω μονο για το τελευταίο μερος. Μου δημιουργησε μια φοβερη ένταση και προσήλωση. Δε θα ξεχωρισω τη μουσικη απο τον χορο. Η μουσικη μαγικη, οπως την ξερουμε. Ο χορος σαν αφηγηση, σαν ονειρο που εδενε πολυ ομορφα με τη δικη του υποσταση ομως. Μπραβο στον κυριο Ρηγο για την εξαιρετική δουλειά, που με μαγεψε αυτη τη φορα, ενω στη λίμνη των κυκνων δεν ειχα δει την ιδια αρτιοτητα και μου ελειψαν τα πολλαπλα φουετε.
