Σε καταλαβαίνω, αλλά τι θα κάνεις; Θα παρακαλάς κάποια για να είναι στη ζωή σου; Αν ήθελε όντως δεν θα ήσασταν μαζί παρέα; Και αν ξενέρωσε για δικούς της λόγους, δηλαδή θα την κυνηγάς για να την πείσεις; Και αν πες πως έρχεται και τον επόμενο μήνα γίνεται το ίδιο ξανά, θα ξαναπέφτεις στα πατώματα και θα ζεις με το άγχος χωρίς ηρεμία; Ξέρεις τι κατάλαβα; Η καλή μέρα από το πρωί φαίνεται. Φαντάζομαι πως θα είσαι 20 χρονών και κάτι. Πρέπει να ηρεμίσεις και να βρεις την εσωτερική σου γαλήνη. Δεν πρέπει να θεοποιείς και να κρατιέσαι από κανέναν άνθρωπο. Η ανασφάλεια και η απελπισία είναι αρνητικά στοιχεία που σε αποδυναμώνουν και αυτό το εκπέμπεις προς τα έξω. Κανένας δεν θέλει ένα άτομο από αυτά τα δύο. Πρέπει να κάνεις εσωτερικές διεργασίες μέσα σου και να αρχίσεις να αποδέχεσαι τη κατάσταση που επικρατεί. Πρέπει απλά να συνηθίσεις την ιδέα πως κατά πάσα πιθανότητα δεν είναι κατάλληλη για σένα. Από τη στιγμή που έκανες προσπάθειες να τη προσεγγίσεις και αυτή δεν θέλει όπως φαίνεται, σταμάτα να αρρωσταίνεις ψυχικά. Αν δεν σε ένιωθα δεν θα σου έγραφα. Όλοι περνάμε παρόμοιες και πιο περίεργες φάσεις.