Κάτι δεν πάει καλά σε όλο αυτό που αφηγείσαι. Παραθέτω παρόμοια δική μου εμπειρία... Κι εγώ παντρεύτηκα πολύ σύντομα μετά από μια σχέση θυελλώδη και παθιασμένη θα μπορούσα να την χαρακτηρίσω τότε... Τώρα τον βλέπω στον δρόμο ενίοτε και σκέφτομαι... "Δεν πιάνει μια μπροστά στον άντρα μου"... Και χαμογελάω ευτυχισμένη. Αν τον χαρακτηρίζεις απωθημένο, μάλλον ήσουν αυτή που είχε λίγες παραπάνω αντοχές για να παλέψει για την σχέση όταν χωρίσατε αφενός, αφετέρου δεν τον απομυθοποίησες ποτέ, πράγμα που είθισται να κάνουμε όταν θέλουμε να πάψουμε να είμαστε απαγκιστρωμένοι πάνω σε μια κατάσταση, ένα συναίσθημα ή ένα πρόσωπο. Αν δεν τον απομυθοποίησες ποτέ, πιθανόν να παντρεύτηκες τον σύζυγό σου χωρίς να είσαι φουλ ερωτευμένη, αν όντως έγινε αυτό, συγχαρητήρια, έχεις γ_______ει τον εγκέφαλό σου διά βίου κι έχεις εξασφαλίσει ένα βάθρο για έναν μικρό θεό εκεί μέσα, που δεν το αξίζει και καθόλου απ'ότι φαίνεται, δεν αξίζει τον σχολιασμό μου φαντάσου...