Πόσο σε καταλαβαίνω... εγώ δεν τα έλεγα ούτε χαμηλόφωνα να φανταστείς. Θυμάμαι στο λύκειο που ήμουν σε μια παρέα με 5-6 άτομα ρωτούσαν που ήμουν εγώ ενώ ήμουν μαζί τους (πολύ άσχημο, το ξέρω) και δεν το άλλαξα γιατί για κάποιον λόγο φοβόμουν να πω όσα σκέφτομαι. Πάντα σε μια μεγάλη παρέα η φωνή μου δεν ακουγόταν ποτέ! Χαίρομαι πάρα πολύ που το έχεις αλλάξει αυτό και πλέον μετράς σε μια παρέα :)