Δεν αμφισβητώ ότι είναι πολύ ψυχοφθορο για μια οικογένεια να έχει ένα μέλος της καρκίνο. Μιλάμε όμως για δύο πολύ διαφορετικές καταστάσεις. Ο καρκίνος ή που θα σε οδηγήσει στον θάνατο μετά από κάποιο καιρό ή που θα θεραπευτείς. Η άνοια είναι μια κατάσταση που άπαξ και ξεκινήσει μετά μόνο επιδεινώνεται. Αφαιρεί από τον πάσχοντα την αξιοπρέπειά του και κάνει τους γύρω του να σιχαίνονται τη ζωή τους. Διάβασε μια εξομολόγηση που είχε ανέβει λίγο καιρό πριν από μια γυναίκα που ζούσε με την πεθερά της που είχε άνοια και θα καταλάβεις. Και το χειρότερο είναι ότι αυτή η κατάσταση θα λήξει μόνο με τον θάνατο του πάσχοντα από άνοια, καθώς δεν υπάρχει θεραπεία. Για αυτό εγώ επιμένω ότι είναι από τα χειρότερα δεινά που μπορεί να έρθουν σε μια οικογένεια, χειρότερο και από τον καρκίνο. Προσωπικά αν έπρεπε να επιλέξω κάτι από τα δύο για εμένα ή κάποιο μέλος της οικογένειάς μου, θα επέλεγα το δεύτερο.