Δεν υπάρχει τίποτε το παράλογο που νιώθετε κενή. Δυστυχώς, όχι μόνο έτσι έχει διαμορφωθεί η κατάσταση με το lock-down, αλλά βρίσκεστε και σε μια δουλειά, η οποία σάς δίνει μόνο χρήματα για να τα βγάζετε πέρα οικογενειακώς. Δεν σας δίνει ούτε το μισθό των ονείρων σας ούτε προοπτικές ούτε και είναι κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα σας άρεζε να κάνετε. Είναι κατανοητό αυτό και σας καταβάλλει και η αδικία που, ενώ είστε 23 χρονών και όλη η ζωή είναι μπροστά σας, εσείς αναγκάζεστε να δουλεύευε όπου τύχει, μόνο και μόνο για να συνεισφέρετε όπως μπορείτε στο σπίτι, χωρίς καν τη δυνατότητα να βγαίνετε έξω και να έχετε δική σας ζωή για να ξεχνιέστε (εφόσον αναγκαστικά μένετε στο σπίτι όταν δεν δουλεύετε).Θα σας έλεγα κουράγιο: η ζωή είναι όντως μπροστά σας και έχετε την ελπίδα ότι η παρούσα κατάστασή σας δεν θα είναι μόνιμη. Μπράβο σας που βοηθάτε τη μαμά σας και που ήδη πήρατε μεγάλη ευθύνη πάνω σας. Παράλληλα, προκειμένου να μην απελπίζεστε και να ζείτε με κάποια προοπτική στο μυαλό σας, εξετάστε τι άλλες δυνατότητες υπάρχουν για εσάς και τι απαιτείται για να φτάσετε εκεί που θα θέλατε. Φαντάζομαι ότι με τις αιτήσεις είναι σα να παίζετε τυχερά παιχνίδια - κάνετε εκατοντάδες και μόνο με αρκετή τύχη θα λάβετε απάντηση από πιθανό εργοδότη για συνέντευξη. Παράλληλα, εξετάστε μήπως υπάρχουν δωρεάν επιμορφωτικά σεμινάρια στην περιοχή σας, που τώρα προσφέρονται on-line. Καλή δύναμη!