Ξεκάθαρα ανυπομονώ για την άνοιξη, το καλοκαίρι και τις διακοπές, καθώς και για την επόμενη χρονιά. Η καραντίνα ενός χρόνου με έχει φτάσει στα όρια της κατάθλιψης, κλαίω ξαφνικά μέσα στην ημέρα και με κάνει να βλέπω συνολικά τη ζωή μου, ενώ διαπιστώνω πως θέλω πια να τα αλλάξω όλα και δεν έχω πια τις αντοχές να κάνω πίσω. Ίσως να είναι ιδέα μου, αλλά μετά από την όλη καραντίνα και τη γενικότερη κατάσταση, ποτέ δεν θα είμαι η ίδια. Ίσως πάλι αυτό να οφείλεται και στο ότι μεγάλωσα αλλά δεν είχα την ευκαιρία να το συνειδητοποιήσω μέσα στη κλεισούρα.