Με τις δουλειες ειχα παντα την εξης λογικη. Παω, δουλευω οσο καλύτερα μπορω, ειμαι φιλική με ολους (χωρις να επιδιώκω να δημιουργήσω φιλιες-αν τύχει καλως) δε με ενδιαφέρει τι κανουν οι υπολοιποι (δουλευουν ή λουφαρουν, δε μ απασχολει), δε δινω και δεν παιρνω δικαιωματα, δεν ανακατεύομαι και δεν επιτρέπω να ανακατευτούν στη δουλεια μου (εκτος αν γινεται καλοπροαίρετα με σκοπο τη βελτίωση μου). Ως τωρα μονο σε καλο μου εχει βγει. Με λιγα λογια, κοιτα τη δουλεια σου και μη σ απασχολει αν σε καλούν στο μπρέικ ή αν κοιτανε τι παπουτσια θα αγοράσουν ενω εσύ δουλευεις κοκ. Οσο για τη βαβούρα, βρες μια πρακτική λυση (πχ ακουστικα). Μην ξεχνας οτι εκει πας για να δουλέψεις κι οχι (απαραίτητα τουλάχιστον) για να κοινωνικοποιηθεις.