Ο τρόπος σκέψης σας εδώ πρέπει ν' αλλάξει. 3 χρόνια είναι πάρα πολλά για να παραμένετε σε μια σχέση που πλέον βλέπετε ότι είναι εντελώς λάθος. Δείτε τη σχέση σας σαν κομμάτι του "βιογραφικού" σας. Δεν θα μένατε σε μία δουλειά (με όσο ενθουσιασμό και να ξεκινούσατε) αν εκεί ήσαστε χαμηλόμισθη, χωρίς προοπτικές εξέλιξης, χωρίς σεβασμό στο ρεπό σας και στο συμπεφωνημένο ωράριό σας, χωρίς καλές συναδελφικές σχέσεις, έτσι δεν είναι; Δεν θα μένατε εκεί μόνο και μόνο για ν' αποδείξετε στον εαυτό σας ότι "αξίζετε" σαν υπάλληλος και από ντροπή μη μείνετε άνεργη, ούτε και θα περιμένατε τρία χρόνια για να φύγετε.
Η σχέση αυτή το μόνο που κάνει είναι να σας καλύπτει την ανάγκη απλώς να αποδεικνύετε συνεχώς ότι "αξίζετε" σαν σύντροφος, επειδή σας τρομάζει η ιδέα του να μείνετε μόνη. Το σενάριο του να βρεθείτε σε μια υγιή σχέση στο μέλλον με ένα σύντροφο να σας αγαπά αλλά μ' εσάς ανίκανη να δώσετε αγάπη πίσω, σας τρομάζει ακόμα πιο πολύ, αλλά αδίκως. Μπερδεύετε το δώσιμο της αγάπης με την αυτοθυματοποίηση και εκεί είναι που κάνετε το μεγάλο λάθος να χάνετε τόσο χρόνο.