Αυτό το κενό, το πάγωμα και το άδειασμα, μου συμβαίνει τα τελευταία τρία χρόνια. Νιώθει κανείς όντως μοναξιά και λύπη, αλλά θέλεις δεν θέλεις απλά συνεχίζεις να προχωράς διότι έτσι είναι η ζωή.