Ανώνυμε κυρίως εγώ φταίω. Δεν αναφέρομαι κυρίως στην εμφάνιση. Όπως προείπα ήμουν σε πολύ κακή κατάσταση με πολλά , δεν χαμογελούσα , ήμουν κομπλεξικος και ανασφαλείς. Πράγματα δεδομένα σε ένα φλερτ δεν τα έκανα. Πλέον είμαι ένας άλλος άνθρωπος μετά από πολύ δουλειά με μένα , με μια πολύ όμορφη αλλαγή στην εμφάνιση μου όπου όλο αυτό εκπέμπεται και ψυχολογικά ακόμα και στο τι προβάλω πλέον έξω , έφτιαξα κάποια κόμπλεξ μου και πλέον νιώθω καλά όπως ήμουν κάποτε πριν πολλά χρόνια.. Άρα όχι , δεν αναφέρομαι μόνο στην εμφάνιση αλλά και στην αυτοπεποίθηση όπου υπάρχει πλέον.. Δεν της χαμογέλασα ποτέ , πάντα ήμουν σοβαροφανης. Είχαμε μια ωραία χημεία επικοινωνιακά. Ήταν και αυτή σε περιεργη κατάσταση. Με άλλα λόγια γαντζωθηκα πάνω της. Της έδειξα ότι η ευτυχία μου σαν άνθρωπος κρέμεται από αυτήν και όπως καταλαβαίνεις είναι άσχημα συναισθήματα αυτά και πίεση προς τον άλλον. Δεν θα κάνω προσέγγιση , αναμένω όταν την δω (?) , να βγάλω αυτά όπου επιθυμώ. Να την κοιτάξω και να της χαμογελάσω επιτέλους. Δεν θέλω ούτε αποζητώ ελπίδες. Η ερώτηση είναι γενική στον ΑΝ σε τέτοιες περιπτώσεις , μπορεί να υπάρξει κάτι από το μηδέν και από την αρχή ή αν θα βγεί εκ νέου κάποιο συναίσθημα όπου αν θες , τότε , της έβγαινε το "φιλικό" (τρόπος του λέγειν)... Ευχαριστώ..