Nersyn καλησπέρα...
Ευχαριστω για το μύνημα σου !! Μιας και έχει περάσει από μια ίδια κατάσταση , καταλαβαίνεις στο περίπου πως νιώθω... Δεν είναι μόνη η ευαισθησία όπου υπάρχει δεν ξέρω γιατί υπάρχει! Ίσως γιατί πιστεύω στους ανθρώπους και στην αγάπη? Ίσως επειδή στην ζωή μου δεν έκανα πράγματα λίγο ανασφαλειών και φόβων? Θες ίσως επειδή λογο πολύ χαμηλής αυτοεκτίμησης και αυτοπεποίθησης έχω χάσει πιθανούς συντρόφους , επειδή χειριζομουν τις καταστάσεις τελείως ανώριμα και απελπιστικα? Να φταίει η μοναξιά? Δεν ξέρω τι φταίει και γιατί είμαι κ νιώθω όλον αυτόν το πόνο μέσα μου! Τα τελευταία δύο χρόνια με έχει πιάσει αυτή η ενσυναίσθηση με τα συναισθήματα των άλλων.. Δεν κρατώ κακία σε ανθρώπους ακόμα και αν μου συμπεριφερθηκαν άσχημα. Πιστεύω στην μετάνοια τους και μπορώ να καταλάβω ότι αναγνώρισαν τα λάθη τους ή ότι ήταν πάνω σε μια φάση περίεργη για αυτούς.. Έχω κάνει πολλά λάθη και εγώ στην ζωή μου και για κάποια από αυτά έχω χάσει τον ύπνο μου. Ίσως είναι ασήμαντα αλλά εμένα με τρώνε και κου έχει σκάσει όλο αυτό όπου περιέγραψα... Διαβάζω βιβλία , προσπαθω να τα βάλω όλα σε τάξη , κάνω πράγματα για μένα , για την ψυχολογία μου κ την εμφάνιση μου αλλά πάντα νιώθω "λίγος και μικρός" , τουλάχιστον στον ερωτικό τομέα ενώ ξέρω τι μπορώ να δώσω και τι να προσφέρω , δείχνω κάτι τελείως διαφορετικό και δεν μπορώ να το αποβάλλω.. Όλα αυτά όπου μου αναφέρεις τα κατανοώ πλήρως και εύχομαι να έρθουν καλύτερες μέρες σε μένα και σε όσους τραβάνε τα ίδια!! Η πίστη στον εαυτό μου , μου λείπει κ στεναχωριέμαι απίστευτα για το πώς έχω καταντήσει σαν άνθρωπος. Μεγαλώνοντας τελικά είναι όλο κ πιο δύσκολο...
Σε ευχαριστώ...