Ευχαριστώ που απάντησες πιστεύω ολα όσα ειπες ισχύουν. Πολυ ρολο στη χαμηλή αυτοεκτίμηση μου πιστεύω επαιξε η πρώτη σχεση λογω το οτι ημουν και μικρη.. μου χουν μεινει κουσούρια δηλαδη. Ναι δεν τον αγαπαω και δεν νομίζω οτι με αγαπάει κ αυτος. Πρεπει να βρω τη δύναμη να το τελειώσω αλλα ειναι κατα καποιο τροπο σαν να νιωθω τύψεις μετα που τον αφησα οτι και καλα θα μπορουσα καπως να τον βοηθησω(εχω προσπαθήσει δεν πιανει ο εγκέφαλος του ειναι τελειως αλλου) και οτι τον παράτησα κ γω η οτι εγω δν ημουν αρκετή. Γιατι καθε φορα τα ρίχνει σε μενα οτι δεν του εδωσα την "αγκαλια" που ζήταγε. Με τη λογικη μου προφανως δν ισχύουν αυτα αλλα μου βγαινουν σε συναισθημα. Ειναι σαν να κανει πλύση εγκεφάλου αυτος ο άνθρωπος