Μην αγχώνεσαι αγόρι μου υπάρχουν και άλλοι σαν και εσένα...Όπως εγώ...Σε 2 εβδομάδες πάω στην φοιτητική μου πόλη για να προσαρμοστώ όσο μπορώ καθώς με ζητάνε και οι συμφοιτητές μου...Την προηγούμενη φορά που πήγα (Τέλη Οκτωβρίου) δεν μπορούσα να φάω , να κοιμηθώ και να ηρεμήσω...Συνέχεια άγχος και σταδιακά μικρές κρίσεις πανικού...Ευτυχώς μας έβαλαν σε καραντίνα και έφυγα με τους γονείς μου από την πόλη...Ναι φέρνω τους γονείς μου γιατί δεν ξέρω τι θα κάνω αν γίνει τίποτα σοβαρό...Αυτό που κατάλαβα όμως είναι ότι για να αλλάξει αυτό πρέπει να αλλάξει ο τρόπος σκέψης...Με τραγούδι, με γυμναστική ή με καλή παρέα...Αυτοί είναι μερικοί τρόποι...Κάποιες φορές το καταφέρνω και κοβόταν απευθείας το άγχος αλλά σπάνια...Αυτό είναι λοιπόν το μυστικό...Το πως θα το κάνουμε θα το ανακλαύπτουμε μόνοι μας στην πορεία... *Υ.Γ. Έχω θέμα με τις αλλαγές γενικότερα ή τέλειες ή κακές και έχω τρομερά έντονα συναισθήματα.