Αχ, καλέ μου. Άμα το δεις αναδρομικά, η κοπέλα δεν ήθελε ούτε την καρδιά σου ούτε τα φιλιά σου και τη στοργή σου. Ελεύθερα αυτιά ήθελε για να έχει να τσαμπουνάει ιστορίες για τον πρώην της και "δώρο" ένα στόμα να της λέει μονίμως "μα πώς, εσύ είσαι πανέμορφη, είσαι μια κούκλα, αυτός δεν σε άξιζε." Μέχρι εκεί.
Είναι σε φάση που θέλει ψυχοθεραπευτή, όχι σχέση, ούτε καν φιλία (επειδή στη φιλία πρέπει να είναι διατεθειμένη ν' ακούει και να προσφέρει, όχι μόνο να κλαίγεται).
ΟΚ, εσύ την πλησίασες (και πολύ καλά έκανες), προσπάθησες για σχέση μαζί της, αλλά έθεσες και τα όριά σου. Μόλις είδες ότι δεν πάει, έβαλες τον αυτοσεβασμό σου πρώτο κι έφυγες. Και μπράβο σου. Αν δεν αντιδρούσες, θα σε είχε στο friendzone τώρα (άσχετα αν έκανε κάτι μαζί σου περιστασιακά) και θα κατέληγες ο λαλάκας που τη σέβεται, μαζεύει τα κομμάτια της και την περιμένει όσο αυτή ξεροσταλιάζει για ένα σημάδι ενδιαφέροντος από τον πρώην ή από κάποιον άλλον που θα θεωρεί "θεό." Κόψε επικοινωνία και άσ' την να κάνει τον πρώην εικόνισμα σπίτι της. Εσύ αξίζεις κάτι πολύ καλύτερο.