Επιλογή της είναι πως θα το χειριστεί από εδώ και στο εξής. Δεν έχει κάποια υποχρέωση να περνά τις γιορτές με τη μάνα της ούτε να της κάνει τον ψυχολόγο.

Άλλωστε δεν αναφέρει κάτι για γκρίνια και γενικότερα κακή ψυχολογία από την πλευρά της μαμάς της. Επλασες εσύ την εικόνα της θλιμμένης και μίζερης απατημένης που γίνεται βάρος στην κόρη της χωρίς να έχεις καμιά απολύτως ένδειξη για αυτό. Άλλωστε ο πατέρας της εξομολογουμενης την παρακαλάει να τον δεχτεί πίσω και αυτή τον απορρίπτει. Αν βρισκόταν στην κατάσταση που περιγράφεις το πιθανότερο είναι ότι θα τον δεχόταν πίσω τώρα που από τα παρακάλια επιβεβαιώθηκε ο εγωισμός της.
Υπάρχουν και ζευγάρια που η σχέση τους έχει πεθάνει, ζουν μαζί απλώς από συνήθεια και το σοκ μιας απιστίας γίνεται η αιτία να τελειώσουν κάτι που θα έπρεπε να είχαν τελειώσει νωρίτερα. Στις περιπτώσεις αυτές μετά τον χωρισμό μπορεί να νιώθει ο απατημένος ανακούφιση και όχι πόνο.

Πράγματι δεν σκέφτηκε εγωιστικα, καθώς αν το έκανε θα κοιτούσε μη χάσει τη βολή της, αν οι γονείς της μπουν σε διαδικασία χωρισμού. Αλλά βέβαια, έπρεπε να αφήνει την μάνα της να τρώει κέρατο και τον μπαμπά της να περνάει καλά στην υγειά του κορόιδου για να μην υποστεί η ίδια τυχόν δυσάρεστες συνέπειες. Πολύ ωραία λογική!

Γιατί τόση δυσαρέσκεια για την αποκάλυψη μιας απιστίας ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω!