Δεν θέλεις να γεννήσεις αλλά θέλεις να παράγεις. Θέλεις ή μάλλον θα ήθελες να είχες βγάλει κάτι από μέσα σου, προς τους γονείς σου που ήξερες, ότι δεν θα το έπαιρναν καλά, δεν θα σε υποστήριζαν. Προκειμένου να δικαιολογήσεις μέσα σου τον πόνο που σου προκάλεσαν οι γονείς σου σκαρφίστηκες (και έχεις κολλήσει) την ιστορία με το μωρό. Το οποίο δεν θα ήταν απλά δικό σου παιδί αλλά και εγγονάκι τους, δηλαδή αίμα τους, δεσμός τους. Κι επειδή αυτοί θα επέλεγαν την έκτρωση, δικαιολογήθηκε στο μυαλό σου ο πόνος και τα συναισθήματα που έχεις προς αυτούς. Η φωνή σου, οι σκέψεις σου, η αλήθεια σου, οι απόψεις σου ακόμη κι εσύ η ίδια ενωθήκατε μεταμορφωθήκατε και γίνατε μωρό που δεν σ άφησαν ποτέ να βγάλεις προς τα έξω. Εσύ είσαι το μωρό που θέλεις να γεννήσεις αγάπη. Γέννησε πρώτα τον εαυτό σου λοιπόν, με την βοήθεια ενός ψυχολόγου, και μετά το σκέφτεσαι για ένα παιδάκι, που δεν θα είσαι εσύ αλλά ένα τελείως διαφορετικό άτομο, με τα δικά του "προβλήματα" και δικιά του ζωή.