Μπορεί να έχει δίκιο η Τζόις Τζόνσον.
Αυτό που έχω αντιληφθεί εγώ ωστόσο από την παρατήρηση των ανθρωπίνων σχέσεων είναι ότι οι άνδρες ερωτεύονται το πρόσωπο, σε αντίθεση με τις γυναίκες που ερωτεύονται τον έρωτα. Επιθυμούν διακαώς να ερωτευτούν, να πάρουν αγάπη κλπ και απλώς κατά καιρούς βρίσκεται κάποιο πρόσωπο για να ενσαρκώνει τον ρόλο του αντικειμένου του πόθου τους. Ε δεν μπορούν να είναι ερωτευμένες με τον αέρα.
Οι άνδρες από την άλλη ερωτεύονται το πρόσωπο. Θέλω να πω ότι δεν είναι ότι προσπαθούν να μην εκθέσουν τον εαυτό τους σε συναισθήματα, είναι ότι απλώς η συγκεκριμένη κοπέλα που έχουν απέναντί τους δεν τους τα προκαλεί (χωρίς αυτό φυσικά να συνιστά αποτυχία για την ίδια). Κάποια άλλη μπορεί να τους τα προκαλέσει και τότε όλα θα τα κάνουν.

Τώρα σχετικά με αυτά που δίνει η κοπέλα και του είναι αρκετά, η άποψή μου είναι ότι δεν έχει κανένα νόημα να κάτσει να σκεφτεί ότι πρέπει να δώσει λιγότερα μπας και αναζητήσει ο συγκεκριμένος κάτι παραπάνω. Δεν ετοιμάζει δα και κάποια σύμβαση για να κάτσει να εφαρμόσει στρατηγική για να πετύχει το καλύτερο δυνατό αντάλλαγμα.