Προφανώς εν μέρει συμφωνούμε (έχω αναλύσει σε άλλα νήματα) Οι περισσότερες γυναίκες μεγαλώνουν για να γίνουν "χαζές", είναι στόχος ακόμη κι αν είναι εγγενώς ευφυείς! Η πλύση εγκεφάλου ξεκινάει από μικρές και συνεχίζεται όσο τις επιβραβεύουν (λεκτικά) για το να παραβλέπουν τις δικές τους ανάγκες. "Τι καλή που είσαι, τι πχιοτικιά, πόσο ώριμη, πόσο συμπονετική, περιμένεις τον Έναν, τι δοτική" κλπ κλπ. και κατά τ'άλλα είναι γυναίκες ματαιωμένες που δεν έχουν αγγίξει ούτε βήμα της αυτοπραγμάτωσής τους. Φτάνει η άλλη 24 ετών χωρίς καμμία σχέση κι αναρωτιέται μετά γιατί έπεσε με τα μούτρα στον πλέον ακατάλληλο. Μαντέψτε...
Οι άντρες είναι πιο πρακτικοί επειδή πιο πρακτικά τους μεγάλωσαν, δεν έχουν εμπόδια, προσδοκίες να "φανούν καλοί", κι αυτό τους αφήνει να είναι πολύ πιο αυθόρμητοι και δοτικοί όταν όντως ερωτευτούν.

Φυσικά τίποτα από όσα είπα δεν το λέω εν είδει στρατηγικής και πλάνου, δεδομένου ότι προσδιόρισα σαφώς ότι θεωρώ απίθανο να αλλάξει κάτι, αλλά ως κουδουνάκι συνειδητοποίησης ότι όσο μια ολόκληρη γενιά γυναικών το "παίζει" απελευθερωμένη και μπαίνει σε "ελεύθερες σχέσεις" (όπως λανθασμένα τις αποκαλεί, γιατί οι ελεύθερες είναι σχέσεις, αυτό είναι συνεχόμενα booty calls, σεξοντελίβερυ) χωρίς να το επιδιώκει η ίδια, αλλά κάνοντας την ανάγκη φιλοτιμία, τόσο αυτά τα φαινόμενα θα συνεχίζονται.

Γιατί παλιά δεν υπήρχαν αυτά τα φαινόμενα; Επειδή δεν υπήρχε υπερπροσφορά. Το είπε γνωστός μου λίγο παλιότερα με πληθώρα προσόντων: "είναι η εποχή των αντρών".
Μόνη λύση είναι γυναίκες-άντρες να επιδιώκουν απενοχοποιημένα την πλήρωση των σωματικών τους αναγκών, ώστε η σχέση να ανακτήσει την δυναμική της και να σημαίνει επιτέλους κάτι. Γιατί το έχασε το νόημά της.