Ειμαι κι εγω εμφανισιμη με νοστιμο γλυκουλι προσωπο, λεπτη και σχετικα ψηλη.
Ειμαι 33 και η ζωη μου μια κολαση λογω της ατερμονης μοναξιας μου.
Βλεπω τους αλλους να εχουν την οικογενεια τους και τα παιδακια τους να πηγαηνουν στο παρκο και τρελαινομαι απο ζηλεηα και απελπισια.
Οσοι δεν χουν συντροφο εχουν φιλιυς και τετοια ωρα που σου γραφω αυτο το σχολιο ο αδελφος μου ειναι εξω και περναει τελεια με παρεε.
Χριστουγεννα Γενεθλια Πρωτοχρονια ολα κατεστραμμενα λογω παντελους ελλειψης διαπροσωπικων σχεσεων.
Το αιωνιο μαρτυριο μου.
Παλιοτερα δεν με ενοιαζε γιατι ολο διαβαζα για πτυχια καη ιστοριες μα τωρα με τρελαινει.

Ο ψυχολογος πώς θα μπορουσε να απαλυνει τον ψυχικο πονο μου;;
Αμφιβαλλω αν θα με βοηθουσε περα απο τις κλισέ συμβουλες του...
Quoi faire???