Αεροπόρος αυτό είχε ξαναγίνει δηλαδή είχαμε σταματήσει για κάποιο διάστημα και με έμμεσους τρόπους όπως λες έδειχνε την παρουσία της και εγώ έτρεξα απευθείας και πίεζα (εννοώντας ότι ήμουν κάθε μέρα μαζί της , μάλλον σοβαρεψε απότομα και κάπου το χάσαμε).. Είναι αυτό το "αν" όπου με τρώει.. αν την ξαναδώ , αν δείξει ενδιαφέρον για κάτι , αν το ένα , αν το άλλο. Σκέψου όλο τον χειμώνα άλλαξα όσο μπορούσα πράγματα όπου είχα ανασφάλεια όπως το σώμα μου το στυλ μου την αυτοπεποίθηση μου (?) και άλλα πολλά. Κ όλα αυτά μου δημιουργούν προσδοκίες - ελπίδες σε αυτό το "αν" που με τρώει. Δυστυχώς οποία βρίσκω ή συναντώ αυτόματα κ χωρίς να το θέλω μπαίνω σε διαδικασία σύγκρισης κ δεν εννοώ εμφανισιακά αλλά εσωτερικά , ο τρόπος , το vibe , οι κινήσεις , η συμπεριφορά , η σοβαρότητα ακόμα και οι γκρίνιες. Δν το φανταζομουν ποτέ στον εαυτό μου αυτό το πράγμα