"Το κακό παιδί (από αναφορά σχολιαστή εδώ μέσα από το 2013)
"Το "αλάνι", το "κακό παιδί" είστε εσείς οι γυναίκες που το έχετε δημιουργήσει. Τις περισσότερες φορές είναι κάποιος που στο παρελθόν ήταν ρομαντικός, σχεσάκιας και κάποιος που νοιάζονταν, τον οποίο τον παράτησαν γιατί ήταν "βαρετός", δεν είχε σασπένς. Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες θέλουν παραμύθι. Θέλουν κάποιον που δήθεν δείχνει, έμπειρος, ντεμέκ περπατημένος, που δεν έχει όρια, δεν υπακούει σε κανόνες. Παριστάνει τον "παράνομο", αυτόν που δεν ακολουθεί το "σωστό". Ε αυτός ο τύπος συνήθως ελκύει τις κοπέλες που πιστεύουν ότι μαζί του θα ζήσουν κάτι πρωτογνωρο, συναρπαστικό, περιπετειώδες, κόντρα σε αυτό το προστατευτικό που είχαν ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, απόρροια του υπερπροστατευτικού μπαμπά. "Κοίτα μπαμπά κάνω σεξ σε δημόσιο χώρο, "παρανομώ", είμαι ατίθασο θηλυκό, τα έχω με τον Μπάμπη τον σουγιά". Κ οι φίλες με τα ίδια μυαλά να τραγουδούν σαν χορωδία απο κάτω "ζησ'το, όσο επικίνδυνο κ αν είναι", "καλύτερα να μετανιώνεις για όσα έκανες παρά για όσα δεν έκανες", "η ζωή είναι μικρή", "μην έχεις απωθημένα" κ άλλες τέτοιες πίπες. Άσε που είναι κ αυτή η κόντρα που έχετε μεταξύ σας οι γυναίκες. "Απ'όλες που θα μπορούσε να έχει διάλεξε εμένα" κ μετά το προσωπικό στοίχημα αλαζονικού αυνανισμού, "είναι έτσι αλλά εγώ θα τον αλλάξω, θα αλλάξει για μένα, μόνο για μένα". Που να'ξερες ότι ακόμα κ αν κατάφερνες να τον αλλάξεις στο τέλος θα τον παράταγες γιατί θα γινόταν κ αυτός βαρετός, προβλέψιμος. Ρωτάς λες κ δε ξέρεις ποιός είναι το κακό παιδί. κ όχι δεν είναι απαραίτητα ωραίος." (Ανώνυμος, Εξομολογήσεις 2013)
Εξομολογούμενε, άκου αυτά που σου λένε οι κυρίες παρακάτω κι άσε τα "θα σας δείξω εγώ", που θυμίζουν τσαντισμένο στρουμφάκι και ακούγονται ακόμη πιο γελοία. Οι γυναίκες, και δη οι Ελληνίδες που ζουν σε υπερπροστατευτική γυάλα, αναμένουν να "ζήσουν" μέσω του άντρα, να ανεβάσουν αδρεναλίνη, να βιώσουν καταστάσεις που θα κάνουν το αίμα να κοχλάσει, που θα τις εξιτάρουν σωματικά κι εγκεφαλικά. Άμα είσαι φλογερός σαν το στραγγιστό γιαούρτι και γεμάτος υποσχέσεις όσο η συμπλήρωση φορολογικής δήλωσης, τι περιμένεις; Η ΜΟΝΗ σου ελπίδα τότε είναι κάποια αγριογκόμενα (sic) που κουράστηκε να καταστρέφει ΧΥ γονάδες στο διάβα της και θέλει να κουρνιάσει πριν την τσιμπήσει η τσιμπίδα του νόμου, της εμμηνόπαυσης, της εφορίας, you name it. Της παρηγοριάς δηλαδή και των χαρτομάντηλων. Αν παίξεις σωστά τα χαρτιά σου, ίσως και κάτι να καταφέρεις στο τέλος, αν έχεις το σωστό βλέμμα πονεμένου κουταβιού.
Και κάτι τελευταίο. Μην υποτιμάς το μυαλό και το λεπτό χιούμορ. Κάποτε σε συνέντευξη για τον Κώδικα Ντα Βίντσι είπαν στον Τομ Χανκς "όμως δεν είστε αρκετά σέξυ για τον χαρακτήρα του βιβλίου" (τραγικός δημοσιογράφος). Και ο Τομ απαντά με πονηρό χαμόγελο, "α, μα το γνωρίζω, και πρέπει να παραδεχτείτε ότι υπάρχει κάτι σέξυ σε αυτό..."
Πάμε άλλη μία.
"Το κακό παιδί (από αναφορά σχολιαστή εδώ μέσα από το 2013)
"Το "αλάνι", το "κακό παιδί" είστε εσείς οι γυναίκες που το έχετε δημιουργήσει. Τις περισσότερες φορές είναι κάποιος που στο παρελθόν ήταν ρομαντικός, σχεσάκιας και κάποιος που νοιάζονταν, τον οποίο τον παράτησαν γιατί ήταν "βαρετός", δεν είχε σασπένς.
Είναι γνωστό ότι οι γυναίκες θέλουν παραμύθι. Θέλουν κάποιον που δήθεν δείχνει, έμπειρος, ντεμέκ περπατημένος, που δεν έχει όρια, δεν υπακούει σε κανόνες. Παριστάνει τον "παράνομο", αυτόν που δεν ακολουθεί το "σωστό". Ε αυτός ο τύπος συνήθως ελκύει τις κοπέλες που πιστεύουν ότι μαζί του θα ζήσουν κάτι πρωτογνωρο, συναρπαστικό, περιπετειώδες, κόντρα σε αυτό το προστατευτικό που είχαν ζήσει μέχρι εκείνη τη στιγμή, απόρροια του υπερπροστατευτικού μπαμπά.
"Κοίτα μπαμπά κάνω σεξ σε δημόσιο χώρο, "παρανομώ", είμαι ατίθασο θηλυκό, τα έχω με τον Μπάμπη τον σουγιά". Κ οι φίλες με τα ίδια μυαλά να τραγουδούν σαν χορωδία απο κάτω "ζησ'το, όσο επικίνδυνο κ αν είναι", "καλύτερα να μετανιώνεις για όσα έκανες παρά για όσα δεν έκανες", "η ζωή είναι μικρή", "μην έχεις απωθημένα" κ άλλες τέτοιες πίπες.
Άσε που είναι κ αυτή η κόντρα που έχετε μεταξύ σας οι γυναίκες. "Απ'όλες που θα μπορούσε να έχει διάλεξε εμένα" κ μετά το προσωπικό στοίχημα αλαζονικού αυνανισμού, "είναι έτσι αλλά εγώ θα τον αλλάξω, θα αλλάξει για μένα, μόνο για μένα". Που να'ξερες ότι ακόμα κ αν κατάφερνες να τον αλλάξεις στο τέλος θα τον παράταγες γιατί θα γινόταν κ αυτός βαρετός, προβλέψιμος.
Ρωτάς λες κ δε ξέρεις ποιός είναι το κακό παιδί.
κ όχι δεν είναι απαραίτητα ωραίος."
(Ανώνυμος, Εξομολογήσεις 2013)
Εξομολογούμενε, άκου αυτά που σου λένε οι κυρίες παρακάτω κι άσε τα "θα σας δείξω εγώ", που θυμίζουν τσαντισμένο στρουμφάκι και ακούγονται ακόμη πιο γελοία.
Οι γυναίκες, και δη οι Ελληνίδες που ζουν σε υπερπροστατευτική γυάλα, αναμένουν να "ζήσουν" μέσω του άντρα, να ανεβάσουν αδρεναλίνη, να βιώσουν καταστάσεις που θα κάνουν το αίμα να κοχλάσει, που θα τις εξιτάρουν σωματικά κι εγκεφαλικά. Άμα είσαι φλογερός σαν το στραγγιστό γιαούρτι και γεμάτος υποσχέσεις όσο η συμπλήρωση φορολογικής δήλωσης, τι περιμένεις;
Η ΜΟΝΗ σου ελπίδα τότε είναι κάποια αγριογκόμενα (sic) που κουράστηκε να καταστρέφει ΧΥ γονάδες στο διάβα της και θέλει να κουρνιάσει πριν την τσιμπήσει η τσιμπίδα του νόμου, της εμμηνόπαυσης, της εφορίας, you name it. Της παρηγοριάς δηλαδή και των χαρτομάντηλων. Αν παίξεις σωστά τα χαρτιά σου, ίσως και κάτι να καταφέρεις στο τέλος, αν έχεις το σωστό βλέμμα πονεμένου κουταβιού.
Και κάτι τελευταίο. Μην υποτιμάς το μυαλό και το λεπτό χιούμορ.
Κάποτε σε συνέντευξη για τον Κώδικα Ντα Βίντσι είπαν στον Τομ Χανκς "όμως δεν είστε αρκετά σέξυ για τον χαρακτήρα του βιβλίου" (τραγικός δημοσιογράφος). Και ο Τομ απαντά με πονηρό χαμόγελο, "α, μα το γνωρίζω, και πρέπει να παραδεχτείτε ότι υπάρχει κάτι σέξυ σε αυτό..."