Όσες έχουμε ευκαιρίες, κάνουμε και ξεδιάλεγμα, λογικό επόμενο είναι, δεν είναι σνομπισμός. Και γι'αυτό είμαστε και πιο υπόλογες για τις επιλογές μας, όμως, ε; :) Από κει και πέρα, πάντως, καλό είναι να σταθμιστεί η εκλεκτικότητα σε σχέση με το φόβο, επειδή το κείμενό σου αποπνέει μια παραπάνω από το λογικό φοβία για το σχετίζεσθαι. Οι προβληματικές καταστάσεις δίνουν συνήθως από νωρίς προειδοποιητικά σημάδια, εμείς είμαστε που εθελοτυφλούμε. Ακονίζουμε επομένως την κοινωνική μας παρατήρηση για να αποφεύγουμε τους σκοπέλους. Και για να γίνει (και μέχρι να γίνει) αυτό, δεν αποφεύγουμε τις κοινωνικές επαφές εμμονικά. Άλλωστε να είσαι πεπεισμένη ότι οι ευκαιρίες φθίνουν με το πέρασμα των ετών, όχι λόγω ηλικίας (ας πούμε είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχουν ευκαιρίες και σε 10 και σε 20 χρόνια, η "πέραση" παραμένει γιατί είναι αύρα), αλλά επειδή μειώνονται οι αζευγάρωτοι, αδέσμευτοι, οι καλές περιπτώσεις κλπ.
Όσες έχουμε ευκαιρίες, κάνουμε και ξεδιάλεγμα, λογικό επόμενο είναι, δεν είναι σνομπισμός. Και γι'αυτό είμαστε και πιο υπόλογες για τις επιλογές μας, όμως, ε; :)
Από κει και πέρα, πάντως, καλό είναι να σταθμιστεί η εκλεκτικότητα σε σχέση με το φόβο, επειδή το κείμενό σου αποπνέει μια παραπάνω από το λογικό φοβία για το σχετίζεσθαι.
Οι προβληματικές καταστάσεις δίνουν συνήθως από νωρίς προειδοποιητικά σημάδια, εμείς είμαστε που εθελοτυφλούμε. Ακονίζουμε επομένως την κοινωνική μας παρατήρηση για να αποφεύγουμε τους σκοπέλους.
Και για να γίνει (και μέχρι να γίνει) αυτό, δεν αποφεύγουμε τις κοινωνικές επαφές εμμονικά. Άλλωστε να είσαι πεπεισμένη ότι οι ευκαιρίες φθίνουν με το πέρασμα των ετών, όχι λόγω ηλικίας (ας πούμε είμαι σίγουρη ότι θα υπάρχουν ευκαιρίες και σε 10 και σε 20 χρόνια, η "πέραση" παραμένει γιατί είναι αύρα), αλλά επειδή μειώνονται οι αζευγάρωτοι, αδέσμευτοι, οι καλές περιπτώσεις κλπ.