Όταν εσύ ήσουν μικρή δε χρειαζόταν να κλειδώνεις πόρτες, όλοι τις είχαν ανοιχτές ειδικά σε χωριά. Με το πέρασμα των χρόνων αυξήθηκε η εγκληματικότητα. Το να συνηθίσεις να έχεις το κλειδί στην πόρτα και μέσα στο αυτοκίνητο είναι σαν να λες στους άλλους 'κλεψτε με'. Από τη στιγμή που ακούγονταν και κλοπές πως γίνεται εσύ να ζούσες στο παραμύθι της Χιονάτης; Είναι πολύ ωραίο να έχεις τέτοια ψυχή και εμπιστοσύνη και αγάπη για τους γύρω σου όμως αυτό δείχνει έναν άνθρωπο που δεν έχει ωριμάσει συναισθηματικά. Ευτυχώς δεν πάθατε κάτι χειρότερο. Μου θύμησες και εμένα μια ιστορία, είχαν κλέψει τους διπλανούς μου και είχε θορυβηθεί όλη η γειτονιά. Εμείς κλείδωναμε πάντα όμως κλείναμε όλα τα φώτα να πέσουμε για ύπνο. Ύστερα από μια εβδομάδα το πολύ άρχισαν να μας καλούν στο σταθερό τηλέφωνο με απόκρυψη αργά τη νύχτα και δε μιλούσαν. Ήμασταν σίγουρα το επόμενο σπίτι που είχαν βάλει στο μάτι, έτσι, εκτός από συρτή και κλειδωμένο σπίτι αφήναμε και ένα φως ανοιχτό που απ' έξω φαινόταν ότι είμαστε μέσα και ξύπνιοι. Έκτοτε δε μας ξαναπήραν με απόκρυψη και φυσικά δεν τόλμησε κανείς να μπει να κλέψει. Το να πιστεύεις τόσο σε όλο τον κόσμο που δεν ξέρεις είναι κακό. Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από την απόλυτη αθωότητα δυστυχώς.