Αυτό που περνάς δεν έχει να κάνει με το αν αγαπάς την οικογένειά σου αλλά με το ότι ύστερα από δέκα χρόνια δέσμευσης, ρουτίνας και καθημερινών βαρών νιώθεις ελευθερία και την έχεις. Είναι κάτι που σίγουρα σου έχει λείψει. Δεν είναι κακό, λογικά θα σου λείψουν όσο περνάει ο καιρός. Πρόσεξε όμως. Όταν αρχίσεις να συνηθίζεις τη μοναξιά μήπως ξεχάσεις ότι πίσω σε περιμένει μια οικογένεια που σε αγαπάει και σε έχει ανάγκη : Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΣΟΥ. Με αυτό που αισθάνεσαι τώρα αν δεν έχεις το μυαλό σου στο κεφάλι πιθανόν να κερατωσεις τη γυναίκα σου με την ψευδαίσθηση της ελευθερίας που έχεις τώρα. Όταν γυρίσεις Ελλάδα δε θα ξέρει κανείς τιποτα αλλά θα το ξέρεις εσύ. Θα το αντέξεις;