Ακούγεται δύσκολο όλο αυτό, μα και κάπως οικείο προσωπικά. Το κακό είναι ότι αυτή η αντίδραση, ο φόβος που αναφέρεις, ίσως γίνει κάτι το οποίο θα συνηθίσεις χωρίς να το θες και αργότερα να αντιδράς το ίδιο όταν θα έρθει το αφεντικό σου να σου τα ψάλλει ας πούμε. Και εκεί δε θα περάσεις καλά. Δεν είναι και απαραίτητο φυσικά, αλλά έχω παρατηρήσει σε ανθρώπους με ανάλογο background να δυσκολεύονται κατά την "ενηλικίωση" αργότερα. Και δεν έχει να κάνει με το τι παροχές είχες μεγαλώνοντας, ούτε είσαι κακομαθημένη επειδή θέλεις να περάσεις χρόνο με τους φίλους σου. Το βρίσκω απόλυτα φυσικό να προτιμάς να χαβαλεδιάζεις με τους φίλους σου από το να πρέπει να διαβάσεις για εξεταστική. Αλίμονο αν δεν τα κάνεις αυτά στα 20 σου. Βέβαια, ό,τι αφήνεις στην άκρη σε αυτή τη φάση θα το βρεις μπροστά σου αργότερα, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα.

Έχεις σκεφτεί να τους κάνεις μια σοβαρή κουβέντα για αυτό; Να τους εξηγήσεις ακριβώς πώς αισθάνεσαι, το φόβο που αναπτύσσεις απέναντι τους, με ήρεμο και επεξηγηματικό τρόπο; Μπορεί και να μην ιδρώσει το αυτί τους, αλλά ίσως να μαλακώσει λίγο ο τρόπος τουλάχιστον.