Θα συμφωνήσω απόλυτα με το παραπάνω σχόλιο. Η συνεχής αναφορά του/της συντρόφου για άλλο πρόσωπο (ίδιου φύλου με εσένα) έστω και με αρνητικό τρόπο είναι κεκαλυμμένο ενδιαφέρον για αυτό το πρόσωπο. Εξομολογουμενη, ο τρόπος που γράφεις φανερώνει ένα δομημένο άνθρωπο (αντιληπτική ικανότητα, αυτοσεβασμός, διατήρηση ορίων του άλλου και των προσωπικών σου ορίων). Η μόνη σου «αστοχία» είναι που προσπαθείς να καταλάβεις τι έκανες ή τι δεν έκανες και έφυγε αυτός ο ανθρωπος. ΤΙΠΟΤΑ δεν έκανες κ τίποτα δεν θα μπορούσες να κανεις για να μην φυγει. Απλά ο ανθρωπος έχει θέματα και οποιαδήποτε και αν είχε δίπλα του τα ιδια θα έκανε γιατί μέσα του ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΣΥΝΟΧΗ (στα συναισθήματα, σε αυτά που λέει, σε αυτά που σκέφτεται). Δεν τα έχει βρει με τον εαυτό του και δεν μπορεί να τα βρει με καμία. Και μην και πιστέψεις ότι έτσι και ενδώσει η συνάδελφος, αυτός θα είναι διαφορετικός. Γιατί ακόμα και προς αυτήν δείχνει αμφιθυμία. Οπότε το παλικάρι δεν ξέρει που πατάει μέσα του και που στέκει. Κούνησε το μαντίλι και ας πάει στο καλό.