Καταλαβαίνω ότι όλα όσα συνέβησαν ήταν πληγωτικά για εσένα. Λυπάμαι για αυτό που βιώνεις. Εξομολογουμενε, νιώθω ότι κάτω από την πίκρα σου για εκείνη, βρίσκεται θυμός προς τον εαυτό σου. Θα σου εξηγήσω: ήθελες να ήταν ειλικρινής και ντόμπρα. Όμως καταβάθος τα βάζεις με τον εαυτό σου γιατί εσύ δεν ήσουν ειλικρινής ως προς αυτά που παρατηρούσες! Περίμενες από εκείνην να σε λυτρώσει με το να σου επιβεβαιώσει λεκτικά όσα συνέβαιναν. Όμως εσύ δεν σε λύτρωσες με το να επικυρώσεις μόνος σου τις παρατηρήσεις κ να φύγεις από αυτήν την παράδοξη κατάσταση. Μην περιμένεις θρασύδειλους ανθρώπους να παραδεχτούν τα ατοπήματα τους: είναι αρκετό που εσύ ο ίδιος τα παρατηρείς! Κρατα τις παρατηρήσεις σου κ δράσε. Πάντως, στο τέλος έδειξες αυτοσεβασμό, δυναμισμό και οριοθέτηση με το να μην δεχτείς παθητικά τις μπαρούφες τύπου « θέλω να σκεφτώ». Μην σε απασχολούν θέματα όπως γιατί ήταν μαζί σου αφού είχε άλλον. Γιατί είναι ένα ανασφαλές πλάσμα που προκειμένου να καλύψει τα κενά της χρησιμοποεί λαίμαργα δυο ανθρώπους. Το ίδιο θα κάνει κ σε εκείνον. Πως να είναι ειλικρινής μαζί σου, όταν η ιδια δεν είναι ειλικρινής κ σε ευθυγράμμιση με τα θέλω της. Άστην να πάει στο καλό κ κούνησε της κ το μαντίλι. Έφυγε κάτι σαθρό, πάμε για αλλά πιο ωραία, πιο αυθεντικά κ πιο μεγάλα!